Zo jong ik was volgde ik al snel niet meer de paden in het bos maar maakte mijn eigen paden. Spannend was het, om opeens ergens uit te komen waar ik nog nooit was geweest, of rustgevend als ik herkende waar ik was.
Verdwalen hoorde er toen bij al was het maar voor even. De momenten van niet weten waar ik was deden mijn zintuigen prikkelen en liet mij anders naar de omgeving kijken.
Die ervaringen van toen zoek ik nog steeds terwijl ik schilder. Het moment van één zijn met een landschappelijke ervaring en die te verbeelden in kleur en vorm.
Door bijvoorbeeld te wandelen in hooggebergte en vulkanische gebieden, ervaar ik de weidsheid en veranderingen door de tijd. Ook daar ga ik graag even van het pad af om andere invalshoeken te vinden.